De anatomie van de crisis
'Veranderingen zijn nodig om ons te kunnen ontwikkelen, anders staan we stil'
door Asha Kalijan
Op het moment dat in september 2008 de financiële crisis wereldwijd tot uiting kwam, had u toen ook het gevoel dat u en de wereld wakker geschud werd? Ik in ieder geval wel. Ik kon mijn gedachten over de crisis niet direct verwoorden, maar voor mij stond al vast dat de oorzaak ligt in hoe wij, bedrijven, overheid en particulieren handelen en gehandeld hebben. Het stemt mij dan ook optimistisch dat enkele instanties zich niet blind staren op de symptomen en gevolgen van de crisis, maar de oorzaak willen aanpakken. Zoals het Bank- en Effectenbedrijf (oktober 2009, in MD weekly). Die meldde o.a. het volgende: "De bankencrisis biedt het financiële systeem niet alleen belangrijke lessen, maar ook grote uitdagingen. Twee van die lessen zijn sociaal-economisch van aard: het belang van cliëntvertrouwen en het begrijpen van beleggingsrisico`s. De uitdagingen liggen op het gebied van risk management, governance en beheersing, internationale samenwerking en innovatie'. Kort samengevat staat de financiële sector aan de vooravond van een ingrijpend veranderproces, dat van de participanten nieuwe manieren van denken en werken zal vergen". Die laatste zin stemt hoopvol. Echter het veranderingsproces tot stand brengen, dat is de kunst.
Andere lessen dan hebzucht en winstbejag
Een vraag die we met z'n allen wel zullen herkennen is: hoe hebben we het zover laten komen? Ik wil het niet hebben over hebzucht, winstbejag e.d. Daar is voldoende over gezegd en mijn inziens zijn dat symptomen van ons gedrag en ons denken, die gezorgd hebben dat we in een ongezond systeem zijn terechtgekomen. Ik wil naar de oorzaken van gedrag en denken kijken en die liggen volgens mij in gemakzucht en het hebben van een tunnelvisie.
Gemakzucht omdat we vastzitten in (organisatie)structuren, (organisatie)culturen, gedrag en emoties. Gemakzucht omdat we niet meer de moeite willen en kunnen nemen, omdat we lethargisch (inactiever, apathischer, zelfs gevoelloos) zijn geworden. Gemakzucht omdat we te veel vertrouwen op anderen, denken dat alles maakbaar is en overvloed verwachten zonder er iets voor te doen.
Tunnelvisie ontstaat door gemakzucht. Als we zelf niet meer goed nadenken, niet kritisch zijn en veel zaken aan anderen overlaten. We nemen aan wat anderen ons vertellen, of het nu wel of niet op onderzoek, ervaring of waarheid gebaseerd is. We zijn niet bij machte om alert om te gaan met een overkill aan informatiestromen.
Zelf verantwoordelijk
We zitten dus vast in afhankelijkheidsrelaties-en systemen en weten niet meer dat we de kracht hebben om er zelf uit te komen. De cirkel is dan gwsloten. Want we raken moe, burnout en laten ondertussen anderen steeds meer voor ons denken in de verwachting dat zij, adviseurs, coaches, bemiddelaars en de overheid, ons wel redden. Dat is in veel gevallen een desillusie.
Kortom. We nemen zelf geen verantwoordelijkheid meer voor ons werk en leven. Daarom moeten onze waarden en normen nodig gescherpt worden. Dat kan deze crisis doen, tenzij we hardleers zijn.
Asha Kalijan is organisatieadviseur, managementcoach en directeur van Adimco.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Reageren
U kunt geen reacties meer plaatsen op dit artikel.
